İçimdeki sıkıntı beni çatlatmak üzereydi durduğum yerde duramıyor ev bana dar geliyordu.Kötü bir şeyler olacağı hissindeydim...
Vakit bir hayli geç olmuştu evde herkes uyumuş benim de uykum gelmiş olmasına rağmen bir türlü uykuya geçemiyordum...
Artık beynim bana değil ben beynime uyku sinyalleri göndermeye çalışıyor ama maalesef hiç bir işe yaramıyor içimdeki sıkıntı git gide büyüyor dayanılmaz hale gelmişti ki o ses....
yerden uğultuyla gelen o ses.....
sallanan avizeler, dolaplar,vitrinde şangırdayan fincanlar....
yüzlerce kilometre uzaklıkta olduğumuz halde bu kadar çok hissetiğimiz deprem binlerce canı alan o fay hattı bizimde Büyükannemizi almış......
Elektrikler kesilmiş gece iyice karanlığa boğulmuş tam bir kasvet içindeydi ev....
karanlık.................kısa bir sessizlik...............
veee herkes sokaklara dökülmüştü........ gün ağarmasıyla felaketin boyutu ,bilançosu ortaya çıkmış kayıplar, acılar binlerce rakamla ifade ediliyordu.....
Bunu ancak sabah öğrenebildik ama artık çok geçti Büyükannemiz Hakkın rahmetine kavuşmuş..
Tek tesellimiz saatlerce günlerce göçük altında kalmayışı oldu....
Depremin 11. yılında şu mübarek günlerde tüm kayıplarımızı rahmet ve saygıyla anıyor kimsenin böyle acılar kayıplar yaşamamasını diliyorum.....
UNUTMAK MÜMKÜN MÜ !!!
Canım merhaba.Unutmak mümkü değil.Asla unutulmaz..Mekanı cennet olsun.Allah günahlarını affetsin.Hayırlı ramazanlar..
YanıtlaSilO acı hala yakıyor,hala inletiyor..
YanıtlaSil11 yıl önce bugün,45 saniye..
Yaşadıklarımızı,kaybettiklerimizi,acılarımızı unutmak mümkün değil.
Başımız sağolsun,kaybettiklerimize rahmet,kalanlara,sabır ve selam diliyorum..
(Büyükanneciğin nur içinde yatsın)
allah nur içinde yatırsın canım.. çok şükür ki buldun aldınız onu yeri belli mekanı belli şimdi.. ya hala oralarda olanlar.. allah sabır versinnn
YanıtlaSilRabbim o günleri bir daha ülkemize hiç yaşatmasın.
YanıtlaSilO felakette hayatını kaybedenlere, büyükannene Allah rahmet eylesin.
Ben o yıl 17 Ağustos'ta Kastamonu'da tatildeydim, biz bile hissetmiştik depremi.
Ogünü bizde yaşadık.Ne yapacağımızı şaşırmıştık.Korku,panik,dua sesleri birbirine karışmıştı.Allah bir daha yaşatmasın.
YanıtlaSilcanım önce hoşgeldin özlettin kendini..
YanıtlaSilbüyük annenizede Allah rahmet eylesin nur içinde yatsın inş.
Rabbim bir daha böyle acılar yaşatmasın..
Canım; sözümün bittiği yerdeyim...Sevgilerrrrrr....
YanıtlaSilcanım yazını okuyunca tekrar o günleri hatırladım.öncelikle büyük annenize ALLAH TAN rahmet diliyorum mekanı cennet olsun inşlh tüm kabettiklerimizede rahmet diliyorum.canım o gün benim içimde de bir sıkıntı vardı çocuğum küçüktü o zaman onu kaybettim ara ara buldum ne bileyim sıkıntılı birgündü ve gece depremle bile evin içine bir ışık girdi ilkkez deprem görüyodum ne yapacağımızı şaşırdık evin kapısını acamadık catıdan kiremitler düşüyo kapda cığlıklar deprem durunca kapıyı acabildik sıkışma yapmış kilit ALLAH birdaha yaşatmasın inşlh...
YanıtlaSilAllah tekrarını yaşatmasın bir daha. Hayatını kaybedenlere Allah'tan rahmet diliyorum. Çok acı büyükannenizi böyle bir felaket sonucu kaybetmiş olmanıs. Allah sizlere de sabırlar versin.
YanıtlaSil:((( ne acı bir gündü yazını okuyunca bir anda o sabaha karşı evde yaşadıklarım depremi birebir yaşayan akrabalarımla konuşabilme çabalarımız geldi aklıma.
YanıtlaSilİnş. bir daha olmasın diyeceğim ama maalesef doğanın dengesini mahvettiler her an ne yaşayacağımız belli değil:(((
sevgiler canım
17 Ağustos depreminde hayatlarını kaybeden herkese allah rahmet yakınlarına da sabırlar dilerim... Çok acı bir gündü, elbette ki unutulmaz ve unutulmayacak...
YanıtlaSilHayırlı ramazanler...