İMZA : KIZIN

Çıktığı ilk hafta alıp  bir buçuk günde okuduğum bu kitabı mutlaka okumanızı tavsiye ediyorum....
Kendinizden de bir şeyler bulabileceğiniz farklı sosyokültürel yapılardan 114 kişinin babalarına yazmış oldukları mektuplar ,duygu ve belki de yıllarca dile getiremedikleri düşüncelerin yer aldığı bu kitabı okurken eminim zaman zaman göz yaşlarınızı tutamayacaksınız....

imza kızın

Prof.Dr. Bengi Semerci'den Ferhan Şensoy'dan, Lal Denizli'den, Merve İldeniz'den, Çiçek Dilligil'den, Özge Mumucu'ya, Sevinç Erbulak'tan, Parla Şenol'a kadar bir çok değerli kişilerin babalarına yazmış oldukları mektuplar arasında beni en çok etkileyen Hanife Mutlu'nun babasına yazmış " Baba beni kızın olarak gör lütfen ! " diye başlığıyla babasına olan mektubu oldu....Bir kısmını paylaşmadan geçemeyeceğim zira tamamını  aktarmam emeği geçenlere saygısızlık olur ama mutlaka ve mutlaka bu kitabı okumanızı tavsiye ediyorum....

                     BABA BENİ KIZIN OLARAK GÖR LÜTFEN !

                      Hanife Mutlu

                                            Mustafa Kurşuncuoğlu'na

Babacığım sana hiç kızamıyorum. Çünkü evlendiğinde on sekiz yaşındaydın.Bir erkek adamın erkek çocuğu olur mantığının hakim olduğu toplumda hemen ben , yani kızın olmuştu.Oynadığın evcilikte beni erkek gibi görmeye ve büyütmeye çalışıyordun.

Beş yaşına kadar tek çocuktum.Erkek kardeşin doğması senin başını öyle döndürmüştü ki, beni bir kenara atıp sadece sorumluluk vermek için ilgileniyordun. Hatırlar mısın, bir gün ayakkabı almaya gitmiştik ? Ayakkabı mağazasına girdiğimizde satıcı " Kime olacak ? " diye sorduğunda " Çocuğa " diye yanıtladın. Satıcı kız ayakkabılarından örnekler göstermeye başladı. Ama sen erkek ayakkabılarına bakmaya başladın. Adam şaşırdı: " Hanım kıza olmayacak mı ? " diye sordu. Bu söz kulağıma öyle güzel gelmişti ki ondan cesaret alarak senin seçtiğin erkek ayakkabılarını " İstemem " dememle okkalı bir tokat yanağımı felç etti.Çevremde her şey fırıl fırıl dönmeye başladı. Hakim olamadım yaşlarım birbirini kovalayarak yanağımdan aşağı yarışıyorlardı.
Adam durumdaki tersliğe öyle şaşırdı ki " Neden vuruyorsun çocuğa , o kız çocuğu değil mi ? Kız ayakkabısı istiyor.Çocuğun ne suçu var ? "diye çıkışınca senin durumu yeniden değerlendirip doğruyu bulacağını düşünerek ne kadar saflık ettiğimi hemen anladım.Çünkü hemen her zaman yaptığın gibi bağırarak üste çıkmaya " Bana bunları da alan olmamıştı " diyerek elimden tutup kendi büyük adımlarınla adımlarımı eşleştirimek için sürüklercesine çekerek...................